Koniec efektu Halloween

Efekt Halloween 2017 oficjalnie zakończył się wraz z ostatnią sesją kwietnia i można przejść do podsumowań. Osobiście podchodzę bardzo sceptycznie do tego typu sezonowości na rynkach, no ale nie byłbym sobą, gdybym tego nie wrzucił na ruszt i popatrzył przez pryzmat prestiżowej analizy MAE/MFE.

W pierwszym wpisie poświęconym temu efektowi – Efekt Halloween a spekulacja – przedstawiłem zachowanie kontraktu CFD opartego o E-mini S&P 500 Futures na przestrzeni ostatnich 17 lat.

CFD na E-mini w dniu wczorajszym zamknęły się na poziomie 2645.10 (notowania DM BOŚ). To oznacza, że końcowy wynik wyniósł 72,3 pkt. Co za tym idzie, jest to jeden z gorszych wyników w 17 letniej historii.

Maksymalny ruch w górę dla pozycji długiej 29 stycznia 2018 osiągnął pułap 2878.1. Tym samym maksymalny potencjalny zysk mógł wynieść 305.3 pkt, co plasuje MFE dla efektu 2017/2018 na drugim miejscu w badanym okresie. Liderem wzrostów jest nadal okres z przełomu 2016/2017, gdzie rynek poszybował o 323.22 pkt.

Maksymalna potencjalna strata jaką można było ponieść to -43 pkt. i związana była z armagedonem jaki pojawił się na rynku S&P 500 na początku lutego 2018. Daje to bardzo ciekawy stosunek zysku do ryzyka.

Statystyka statysyką. Pragmatyzm i obiektywizm pokazuje jednak, że mimo bardzo świetnych wyników indeksu S&P 500 i jego pochodnej w okresie efektu, to potencjalne zyski mogłyby wynieść 0 pkt. lub ponieślibyśmy stratę wielkości 50 pkt. Oczywiście tutaj zakładam sytuację buy and hold. Związane by to było z efektem rolowań kontraktów grudniowych oraz marcowych.

Potencjalne zyski związane z uznaniowym pozbyciem się kontraktu na +200-300 pkt. to już inna sprawa. Uznaniowość jednak nie jest możliwa do zbadania i można to porównać do spekulacji na podstawie rzutu monetą czy rzutu kostką – czyli totalnie bez sensu.